تونلسازي مكانيزه در ايران با استفاده از ماشين هاي تونل زني تمام مقطع به طور قابل ملاحظه اي رو به افزايش است . ملاحظاتي از از جمله شرايط زمين شناسي ، نوع دستگاه Tunnel Boring Machine) TBM) مشخصات و قابليت ماشين ، به منظور بهبود عمليات تونلسازي ضروري است . اين مقاله مخاطرات بالقوه اي را كه باعث گير كردن و توقف دستگاه در متراژ 30Km+245m تونل انتقال آب قمرود ( قطعه هاي 3و 4) در خرداد ماه سال 1384 شده اند، بيان مي كند . در اين پروژه تونلزني در توده سنگ داراي لايه بندي و شكستگي ( شامل مارن، اسليت ، گرافيت، سن گ آهك به همراه رگه هاي كوارتزيتي ) انجام مي شود . توده سنگ داراي لايه بندي ضعيف گاهي به همراه سنگهاي خرد شده بوده كه اين امر باعث بوجود آمدن تغيير شكلهاي بزرگ پس از حفاري، ناپايداري در برخي مقاطع و ريزش سنگ به داخل تونل شده است . در برخي از بخشهاي تونل بروز پديده مچاله شوندگي ، جريان يافتگي توده سنگ سينه كار و همگرائي تونل باعث افزايش بارهاي وارده به پوسته سپر و ناپايداري موضعي توده سنگي شده است . به عبارت دیگر دستگاه TBM در اثر ريزش توده سنگ بر روي كله حفار TBM و سپر و نیز همگرائی سریع تونل متوقف شده است. براي جلوگيري از گير كردن و توقف ماشين تمهيداتي از قبيل : تغيير در دريچه هاي ورودي مواد در كله حفار، افزايش گشتاور و نيروي پيشران ماشين، رفتار سنجي مناسب و كافي ، حفاري در حالت تك سپري و دستورالعمل انجام عمليات تزريق طراحي و اعمال شد و نتايجي بدست آمد كه در اين مقاله به آنها پرداخته شده است.